Onder aan de ladder beginnen
Hallo, mijn naam is Michel Scheepers.
Sinds mijn geboorte heb ik me tussen auto’s bevonden en dat bedoel ik letterlijk. Mijn vader had een autobedrijf aan huis toen ik werd geboren en als ik met vriendjes ging spelen of wanneer ik naar school ging moest ik via de werkplaats van mijn vader naar buiten. Het is dan ook niet vreemd dat ik werd aangestoken door het auto-virus.
Nadat ik het IVA (Instituut Voor de Autohandel) in Driebergen had afgerond rolde ik direct ons familiebedrijf in om de verkoopafdeling te gaan runnen.
Ik zal mijn allereerste werkdag nooit vergeten; met een mooi 3-delig pak en glimmende schoenen aan kwam ik die dag de zaak binnen toen mijn vader letterlijk tegen me zei; “trek dat pak maar uit, doe maar een overall aan en ga die auto maar poetsen”. Ik moest gewoon onder aan de ladder beginnen dus. Iets waar ik toen niet echt blij mee was. Naast het verkopen van auto’s ben ik altijd auto’s blijven poetsen. Fantastisch om een auto helemaal te zien opbloeien onder je handen! Nu, 33 jaar later ben ik mijn vader nog altijd enorm dankbaar dat hij me die eerste werkdag aan het poetsen zette! Na enige omzwervingen binnen het auto-vak ben ik uiteindelijk weer terug bij waar het allemaal mee begon; mijn passie Auto’s poetsen!
Niet voor het geld
Om uiteenlopende redenen besloten mijn vader en ik eind 2006 onze samenwerking te beëindigen. Een moeilijke maar onvermijdelijke beslissing. Hierna heb ik verschillende dingen gedaan, maar haalde nergens echte voldoening uit. Eind 2007 besloot ik daarom om voor mezelf te beginnen. Samen met een private investeerder startte ik een autohandel. Mijn timing bleek echter verre van optimaal. De crisis kwam en ik had nog niet genoeg vet op de botten opgebouwd om deze te doorstaan. Eind 2011 viel het doek en brak er een donkere tijd aan. Ik was mijn bedrijf kwijt, mijn geld kwijt en mijn huwelijk strandde. Dit alles leidde tot een flinke burn-out. Daar bovenop kwam nog een schuldsaneringstraject van 3 jaar.
En ben je dan zielig? Nee, helemaal niet!
Terugkijkend op de afgelopen, pakweg, 10 jaar kan ik met volle overtuiging zeggen dat ik nu rijker ben dan ooit! En dat heeft helemaal niets te maken met mijn bankrekening. Door de ellende heb ik geleerd hoe relatief alles is. Ik heb financiële rijkdom gekend, maar ook armoede. Van die armoede heb ik veel meer geleerd dan van de financiële weelde die ik ooit had.
Ik heb geleerd om te genieten van de zaken die er echt toe doen. Vroeger móest ik geld verdienen, een groot huis, een dikke auto voor de deur en uit eten gaan. Ik was vooral bezig met de buitenwereld en liep voorbij aan waar het echt over gaat; je kinderen, je gezin, je ouders en je gezondheid.
Daarom kan ik nu stellig zeggen dat ik dit niet doe voor het geld. Nee, dit is pure passie en die wil ik graag met u delen!